Column Oude Weernink | Wapenlobby & doping
Het was Der Spiegel dat het kartel onthulde twee weken geleden onthulde. En omdat dit Duitse medium zelden of nooit van nepnieuws kan worden beticht, mag je aannemen dat er op zijn minst een kern van waarheid in de constatering van het magazine schuilt.
Eerlijk gezegd heb persoonlijk ook wel een idee in welke richting je zou moeten zoeken. Dat de VW-groep, Daimler en BMW iets over de afmeting van adblue-tanks overeenkwamen, zou best kunnen. Dat past natuurlijk mooi in de actuele beeldvorming rond het al bijna twee jaar voortwoekerende dieselschandaal waar over de waarheid van het wie, wat en hoe in concreto nog steeds geen juridische duidelijkheid bestaat.
‘Tested on the Autobahn’ maakt deel uit van het Duitse verdienmodel.
Maar ik ben er van overtuigd dat er wel degelijk onderlinge afspraken bestaan. Hoe kan het anders dat de Duitse industrie unaniem de hybridetechniek van Toyota te vuur en te zwaard heeft bestreden. ‘Hybrid ist wahnsinn’ riep voormalig VW-baas Bernd Pischetsrieder ooit. En waarom werd de eind vorige eeuw vrijwillig met de industrie overeengekomen stapsgewijze CO2-afbouw in de jaren na 2000 niet gehaald en moest er een verplichting vanuit Brussel aan te pas komen, inclusief boetes voor overschrijding? Die nooit zijn opgelegd en betaald terwijl de Duitsers ondanks hun sterke focus op dieselmotoren toch achterop raakten bij onder andere de Fransen?
Spartelende aap
Ze werden daarbij geruggensteund door de Duitse overheid die elke Brusselse poging bestreed met het argument dat het te duur zou zijn en zelfs tot banenverlies kon leiden. Met andere woorden: milieu werd met de mond beleden zolang het Duitse verdienmodel er maar niet onder leed. Een verdienmodel dat in de kern was gebaseerd op de premiumstatus van de grote merken die werd en wordt nog steeds bepaald door een steil oplopende spiraal van motorische topprestaties. Daarbij geholpen door de irreële Europese CO2- en verbruikstesten en een Duitse overheid die er niet over piekert om de vrije snelheden op de autobanen wettelijk af te schaffen en in lijn met de rest van Europa – wat zeg ik: de wereld – te beperken tot 120 of 130 km/uur. Want ‘tested on the Autobahn’ maakt deel uit van het Duitse verdienmodel. In dat laatste zie ik trouwens een aardige overeenkomst met de Amerikaanse wapenlobby. De VS streeft zogezegd ook naar een wereld vol met democratische landen en onderlinge rust en stabiliteit, maar verdient tegelijkertijd veel geld aan de wapenhandel.
Zoals de vermeende kartelafspraken doen denken aan de omerta over doping binnen de wielersport: iedereen wist ervan maar niemand durfde erover te praten, laat staan in het hoofd te halen ‘het geheim’ naar buiten te brengen. Tot de aap uit de mouw kwam. In de Duitse industrie zie je de aap al een beetje spartelen. Niet alleen door ontkenningen van BMW over vermeende afspraken inzake adblue-tankjes en het opzeggen van BMW’s industriële samenwerking met Daimler. Of het vroegtijdig erkennen van genoemde afspraken door Daimler, dat nog wel met BMW onderhandeld over een fusie van hun beider autodeeldiensten, om zo eventuele juridische consequenties te beperken.
De Duitse autobouwers staan onder zware druk van de mondiale milieubeweging, niet alleen om de diesel vaarwel te zeggen maar vooral ook de achterstand in de ontwikkeling van duurzame elektrische aandrijfsystemen versneld in te lopen. Wat uiteindelijk dan toch banen kost.
