Staatssecretaris: Onjuiste uitvergroting schades bij veel bpm-aangiftes
Van de 116.100 auto’s die dit jaar via parallelimport ons land zijn binnengekomen, is in duizend gevallen de bpm-aangifte door de Belastingdienst gecontroleerd. In de meeste gevallen gaat het daarbij om schadeauto’s die met een taxatierapport worden geïmporteerd. En in veel van die gevallen blijkt de schade aan het voertuig uitvergroot, waardoor een te lage waarde is gehanteerd bij het doen van aangifte. Dat staat in het antwoord van staatssecretaris Menno Snel van Financiën op de vragen die VVD-Kamerleden Dijkstra en Lodder stelden.
De twee Kamerleden vroegen in hun brief aan de staatssecretaris vooral ook wanneer hij met de beloofde maatregelen denkt te komen om de problemen bij parallelimport aan te pakken. Daarop geeft Snel echter geen duidelijk antwoord, hij zegt alleen dat hij “dit najaar” de kamer hierover wil informeren. De autobranche reageert sceptisch op de plannen van de staatssecretaris om de RDW een rol te geven. ‘Ik voorzie zeer grote problemen op het gebied van uitvoering, omdat de benodigde kennis bij de RDW ontbreekt.’
De twee Kamerleden hebben de staatssecretaris ook gevraagd in hoeveel gevallen de Belastingdienst een naheffing oplegt, maar hier zegt hij geen antwoord op te kunnen geven, omdat die informatie niet inzichtelijk is. Jaarlijks zijn er duizenden bpm-gerelateerde rechtszaken.
In februari meldde de staatssecretaris aan de kamer dat hij dit jaar de systematiek rond de bpm-aangifte bij import van occasions wil veranderen. Zijn voornemen is om de RDW hierin een belangrijke rol te laten spelen.
Reacties
Beste Bart,
We hebben het hier regelmatig met elkaar over. Er zit bij de taxatierapporten en de producenten daarvan zéker kaf onder het koren dat een nadere controle rechtvaardigt. De werkwijze waarop Domeinen Roerende Zaken (DRZ) dat doet, heeft echter ook bijzonder de schijn tegen. Gisteren deelde ik met jou een uitspraak Gerechtshof die liet zien dat een door ons getaxeerde waardevermindering (het hoeft namelijk niet automatisch om ‘schade’ te gaan) van € 6.000 door DRZ geheel werd ontkend tot € 0,00. De rechtbank erkende daarvan € 1.000 wat nog steeds onbegrijpelijk was, en het Gerechtshof erkende uiteindelijk ‘in goede justitie’ een waardevermindering van € 4.500. Er gaat over zo’n procedure dus ook nog eens bijna 4 jaar.
De staatssecretaris gaat er vanuit dat iedere conclusie van DRZ juist is. Ten aanzien van de controles die ons ten deel vielen, zijn de DRZ conclusies altijd te verwerpen. Het paard wordt dus ook wel achter de wagen gespannen.
Beste Bart,
We hebben het hier regelmatig met elkaar over. Er zit bij de taxatierapporten en de producenten daarvan zéker kaf onder het koren dat een nadere controle rechtvaardigt. De werkwijze waarop Domeinen Roerende Zaken (DRZ) dat doet, heeft echter ook bijzonder de schijn tegen. Gisteren deelde ik met jou een uitspraak Gerechtshof die liet zien dat een door ons getaxeerde waardevermindering (het hoeft namelijk niet automatisch om ‘schade’ te gaan) van € 6.000 door DRZ geheel werd ontkend tot € 0,00. De rechtbank erkende daarvan € 1.000 wat nog steeds onbegrijpelijk was, en het Gerechtshof erkende uiteindelijk ‘in goede justitie’ een waardevermindering van € 4.500. Er gaat over zo’n procedure dus ook nog eens bijna 4 jaar.
De staatssecretaris gaat er vanuit dat iedere conclusie van DRZ juist is. Ten aanzien van de controles die ons ten deel vielen, zijn de DRZ conclusies altijd te verwerpen. Het paard wordt op deze wijze dus ook wel achter de wagen gespannen.
Jammer dat dit soort berichten, waar zeker een kern van waarheid in zit, bij sommige importeurs onterechte ‘angst’ veroorzaakt om tegen ‘werkelijke waarde’ BPM aan te geven.
‘Werkelijke Waarde’ (de juridische term in dit kader) is voor wat betreft de waardebepaling voor het doel BPM aangifte steeds méér afgekaderd door een veelheid aan jurisprudentie. Dat leidt soms tot vraagtekens rond de uitkomst van die waarde, maar dat maakt niét dat die waarde niet zou kunnen kloppen!
Voorwaarde is natuurlijk wel dat gebruik wordt gemaakt van taxateurs die weten waar ze mee bezig zijn. Een eenvoudige constatering dat ‘de taxateur toch erkend is’ en het daarom ‘altijd wel goed zal zijn’ is té kort door de bocht!
5 jaar kans op naheffing kan door de fiscus handig worden ingezet. In die tijd kan het flink oplopen.